معاون شهرداری تهران می‌گوید این نهاد، قطعهٔ ۴۱ بهشت زهرا که محل دفن شماری از اعضای اعدام‌شدهٔ گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در اوایل دههٔ ۱۳۶۰ است، را تبدیل به پارکینگ کرده است.
داوود گودرزی روز سه‌شنبه ۲۸ مرداد اظهار داشت: ««قطعهٔ ۴۱ همین‌طوری مانده بود و ما نیاز به پارکینگ داشتیم، از مسئولان مجوز گرفتیم و آن را تبدیل به پارکینگ کردیم».
قطعهٔ ۴۱ در بهشت‌زهرا تا پیش از این تقریباً با خاک یکسان شده بود که مدفن شمار نامعلومی از اعضای اعدام‌شدهٔ گروه‌های مختلف سیاسی مانند فرقان و سازمان مجاهدین خلق، نظامیان و غیرنظامیان دخیل در کودتای نوژه، ثروتمندان (به‌اتهام آن‌چه جمع‌آوری مال حرام یا افساد فی‌الارض خوانده می‌شد) و بازاریان متمول با گرایش‌های سیاسی مخالف حکومت است.
این قطعه تا پیش از تبدیل به پارکینگ هم با دوربین و هم با نیروی انسانی به‌طور شبانه‌روزی مراقبت و نظارت می‌شد؛ قطعه‌ای که برخی آن را «قطعه اعدامی‌ها» نامیده‌اند و برخی از آن به «لعنت‌آباد» یاد می‌کنند، اما در میان مسئولان بهشت‌زهرا به نام دیگری هم مشهور است: «قطعهٔ سوخته».
شکستن سنگ‌ها، پنهان‌کردن آدرس قبرها، از بین بردن نشانه‌ها، سوزاندن برخی درختان و گیاهان، ایجاد اختلاف سطح و دستکاری تدریجی در تغییر ردیف درختان از جمله مواردی هستند که در دهه‌های اخیر در قطعهٔ ۴۱ بهشت‌زهرا جریان داشته است.
اعدام‌های سال ۱۳۶۰ در دست‌کم ۸۵ شهر ایران انجام شد و طیف گسترده‌ای از تمام گروه‌های سیاسی و اعتقادی مخالف یا منتقد حکومت جمهوری اسلامی را در آن زمان در بر می‌گرفت.
یک گروه مستقل پژوهشی متشکل از دانشگاهیان، پژوهشگران و خبرنگاران تحقیقی در داخل و خارج از ایران به نام «راست‌یاد» می‌گوید که موفق به ثبت اطلاعات بیش از سه هزار و ۵۰۰ نفر از اعدام شدگان سال ۱۳۶۰ شده است.
این گروه در جریان تحقیقاتش توانسته است برای اولین بار بر مبنای یک کار تحقیقاتی میدانی طولانی در پنج قطعهٔ آرامستان بهشت‌زهرای تهران به اطلاعاتی پیرامون تاریخ دقیق خاکسپاری برخی چهره‌های سیاسی و نیز ثبت بیش از ۱۰۰ مورد اعدام زیر ۱۸ سال در سال ۱۳۶۰ دست یابد.
تحقیقات «راست‌یاد» نشان می‌دهد دامنهٔ اعدام افراد زیر ۱۸ سال در سال ۱۳۶۰ حتی به کودک ۱۱ ساله هم رسیده بود.
مجموعه اتفاقات سال ۱۳۶۰ به حذف تمام گروه‌ها و جریان‌های سیاسی منتقد و مخالف روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی و اطرافیانش انجامید.
