«دست به دعا بردارید و از گناه و بی‌حجابی بپرهیزید تا شاید باران ببارد»؛ این نمونه‌ای از حرف‌ها و اظهارنظرهایی است که در هفته‌های اخیر از برخی روحانیون پرنفوذ یا مسئولان جمهوری اسلامی در منابر و تریبون‌های رسمی می‌شنویم. اما حدود نیم قرن پس استقرار جمهور اسلامی، چرا این توصیه‌های مذهبی و ترویج خراقات، مشکلات ساختاری محیط زیست ایران از خشکیدگی و بی‌آبی را حل نکرده‌ است؟