علی افشاری تحلیلگر سیاسی و فعال حقوق بشر مقیم آمریکاست.
تجربهٔ رویکردهای اصلاح‌طلبانه در دولت‌های خاتمی و روحانی به اکثریت مردم ایران آموخته بود که این دو دیدگاه، با وجود تفاوت‌های محدود، در عمل به یک نقطه می‌رسند: سیاست‌های خامنه‌ای.
.
اعلام آغاز بازگشت «فشار حداکثری» علیه ایران پیرو «یادداشت اجرایی» دونالد ترامپ وضعیت تازه‌ای در رویارویی بین جمهوری اسلامی ایران و دولت آمریکا پدید آورده است.
سخنان خامنه‌ای در مراسم سالروز «بعث پیامبر اسلام»، این تصور را تقویت کرد که محمدجواد ظریف در واقع نمایندهٔ نظام است و اظهارات او در داووس، با تأیید رهبری انجام شده است.
رازینی از دهه نود خورشیدی به بعد دیگر نقش بالایی در ساختار سرکوب نداشت و به عنوان حامی و یک مهرهٔ سطح پایین فعالیت می‌کرد.
فضای امنیتی در ایران، در ماه‌های اخیر، به‌شکل محسوسی تشدید شده و گسترش یافته است. نقش دولت در رویکرد جدید حکومت برای مواجهه با مسائل داخلی و استراتژی سرکوب چیست؟
تعارضات موجود در سخنان علی خامنه‌ای و دل بستن به تخیلات و اقدامات پرریسک، چشم‌انداز آینده را برای «جبهه مقاومت» تیره‌تر کرده است.
سقوط جکومت بشار اسد در سوریه تأثیرات گسترده‌ای بر جمهوری اسلامی ایران و آن چیزی می‌گذارد که این حکومت آن را «جبههٔ مقاومت» می‌خواند.
چالش‌های موجود نشان می‌دهد که امکان توافق بین جمهوری اسلامی و دونالد ترامپ در کوتاه‌مدت خوش‌بینی مفرط است و چه بسا فاصله بین مواضع و اهداف دو طرف، زورآزمایی را گریزناپذیر کند.
به نظر می‌رسد که نفوذ احمد خاتمی در بلوک قدرت به طور نسبی تضعیف شده است. در حالی‌که او سخنگوی هیئت رئیسه مجلس پنجم خبرگان رهبری بود ولی در هیئت رئیسه ششم هیچ جایگاهی پیدا نکرد.
با توجه به چراغ سبز نشان دادن مشروط جواد ظریف، عباس عراقچی و علی لاریجانی به دونالد ترامپ و سکوت نهاد ولایت‌فقیه می‌توان نتیجه گرفت که رهبر جمهوری اسلامی ادعای قبلی خود مبنی بر عدم مذاکره با دولت ترامپ را نادیده گرفته و در اندیشه عبور از شرایط سخت پیش رو است.
دولت پزشکیان محصول سیاست‌زدایی بود و با همین نگاه و توجه به اجماع حول سیاست‌های کلان مورد نظر خامنه‌ای می‌خواهد برنامه‌هایش را جلو ببرد.
در زمانی که دوباره اصلاح‌طلبان کنترل ظاهری قوه مجریه را در دست گرفته‌اند، کشور بیش از هر زمان دیگری در آستانه جنگ با اسرائیل و در ادامه آمریکا قرار گرفته است!
رفتن به سمت جنگ مستقیم با ابعاد منطقه‌ای و جهانی، همان توصیفی است که آدولف هیتلر در توصیف ریسک شروع جنگ کرده‌است: باز کردن در یک اتاق تاریک که هیچ چیزی در آن معلوم نیست!
بازتاب سخنان و مواضع مسعود پزشکیان در نخستین سفر به نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، تناسب بسیاری با اتفاقات رخ‌داده در انتخابات کم‌رونق ریاست‌جمهوری چهاردهم داشت.
موضوع مهاجران افغان در ایران به تعبیر فوکویی، در حال «تبدیل شدن به مشکل» است؛ نه این‌که در‌گذشته نبوده اما الان به مرحله جدیدی جهش یافته که محتاج توجه ویژه است.
دومین سالروز جان باختن مهسا ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد فرصتی برای مرور بر تغییراتی است که حکومت بعد از سرکوب خونین و خشن جنبش «زن زندگی آزادی» در پیش گرفته است.
توصیه‌ها و پیشنهادات خامنه‌ای، در کلیت آن همان‌هایی هستند که وی در طول رهبری سی‌وپنج ساله خود به صورت آرزواندیشانه و مغایر با برآیند مطالبات جامعه، بدون تغییر تکرار کرده‌است.
کابینه پیشنهادی پزشکیان در نقطه‌ای بین دولت سوم روحانی و دولت دوم رئیسی قرار دارد؛ یک عقب‌نشینی تاکتیکی از سوی نهاد ولایت‌فقیه که می‌تواند محملی برای تثبیت و گسترش خالص‌سازی باشد.
بیشتر
