عبدالکریم سروش، چهره جریان موسوم به «روشنفکری دینی» ایران، علیرغم انتقادات گسترده از اظهاراتش درباره گلشیفته فراهانی که توسط بسیاری «توهین جنسیتی» ارزیابی شد، از این سخنان دفاع کرد.
وی در متنی که در وب‌سایت زیتون منتشر شد نوشته است: «سرتاپا برهنه شدن و بدن عریان و شرم‌گاه خود را در مقابل چشمان جهانی به نمایش نهادن (حتی اگر مردی چنین کند) نه تنها کاری‌ست که افتخاری ندارد، بلکه مورد تقبیح کثیری از عقلای عالم است و لذا چنین کاری نمی‌کنند.»
او در ادامه ادعا کرده است که با اظهار نظرش فقط «عمل» گلیشفته فراهانی را «تقبیح» کرده، «نه شخص» وی را و اتهام «زن‌ستیزی» علیه او وارد نیست.
بیشتر در این باره: انتقادهای گسترده از عبدالکریم سروش به‌دلیل «توهین جنسیتی» به گلشیفته فراهانیعبدالکریم سروش در یک سخنرانی ویدئویی که در اینترنت منتشر شد، از نشست روز ۲۱ بهمن هشت شخصیت مخالف جمهوری اسلامی در دانشگاه جورج‌تاون واشینگتن انتقاد کرد و آنان را به «پهن کردن بساط رهبری برای ایران» متهم کرد.
او سپس بدون نام بردن از گلشیفته فراهانی که از شرکت‌کنندگان در این نشست بود، او را چنین توصیف کرد: «یکی از آن‌ها که تا امتحان نداد و سر تا پا برهنه نشد، او را به درون خانواده هنری نپذیرفتند.»
اشاره عبدالکریم سروش به تصاویر نیمه‌برهنه گلشیفته فراهانی، هنرپیشه معروف ایرانی، است که چند سال پیش در یک تیزر تبلیغاتی منتشر شد و در جامعه ایرانی جنجال آفرید.
پیش از موضع‌گیری علنی آقای سروش، رسانه‌های نزدیک به حکومت جمهوری اسلامی نیز با انتشار خبری تحت عنوان «اقدام وقیحانه هنرپیشه فیلم اصغر فرهادی»، شرکت کردن گلشیفته فراهانی در این تیزر تبلیغاتی را «اقدامی وقیحانه» دانسته و این کار را «مایه بدنامی» برای این بازیگر ایرانی توصیف کرده بودند.
این اظهارات با واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی مواجه شد و اظهارات سروش «زن‌ستیزی» و «توهین جنسیتی» ارزیابی شد.
با این حال آقای سروش با دفاع از اظهارات خود می‌گوید: «در تقبیح عمل خانم فراهانی (نه شخص خانم گلشیفته فراهانی) کاری غیر عقلایی و خردناپسند صورت نگرفته است. و البته خود نیک می‌دانم که عقلایی هم هستند که آن کار را نکوهش نمی‌کنند. من از دسته اولم و بیمی و باکی از اظهار رای عقلایی خود ندارم، چنان‌که آن دیگران ندارند.»
وی خود را از «حامیان خیزش مبارک زن، زندگی، آزادی و از کهنه‌مبارزان علیه استبداد دینی» معرفی کرده و نوشته: «فرض کنید من با خانم فراهانی به خاطر عملی مذموم ستیزه کرده‌ام (که نکرده‌ام). آیا این زن‌ستیزی است؟ یعنی با همه‌ی زنان ستیزیده‌ام؟ با جنسِ زن ستیزیده‌ام؟ این چه منطقی است؟ پس شما هم که سخن مرا نکوهش می‌کنید، مرد ستیزید چون من مرد هستم، بلکه انسان‌ستیزید چون من انسانم.»
وی در ادامه منتقدانش را متهم کرده است که «چون خود به قُبح آن عریانی واقفند، می‌خواهند درشتی آن را و درستی سخن مرا با این نسبت‌های سست بپوشانند.»