شهرداری تهران روز ۱۲ مرداد ساختمان خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی را تخلیه و عملاً این نهاد فکری و فرهنگی را تعطیل کرد. این اقدام در حالی صورت گرفت که مهدی چمران، رئیس شورای شهر، در صحن شورا اعلام کرده بود که تصمیم نهایی در مورد خانهٔ اندیشمندان باید با نظر شورا باشد و نه صرفاً اراده شهرداری. خانه اندیشمندان علوم انسانی به عنوان نهادی مستقل از ۱۳ سال پیش در این ساختمان در بوستان ورشو فعالیت داشته و در ماه‌های اخیر هم میزبان نشست‌های متعددی مانند نشست‌های بخارا بوده است. مقامات شهرداری تهران در توجیه اقدام خود، افزون بر دلایل حقوقی مربوط به وضعیت املاک، گفته‌اند که این مجموعه به‌شکل انحصاری در اختیار گروهی خاص بوده و باید تحت نظارت مدیریت شهری اداره شود. امین توکلی زاده، معاون شهردار تهران پیشتر گفته بود که مدیریت خانه، همسو با نیروهای انقلابی و ارزشی نبوده و قرار است مدیریت آن به همین دلیل تغییر یابد. پلمپ خانه اندیشمندان علوم انسانی در حالی صورت گرفته که که خردادماه امسال فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت مسعود پزشکیان، از دستور رئیس‌جمهور برای رفع موانع و حمایت از «خانه اندیشمندان علوم انسانی» در جلسه هیئت وزیران خبر داده بود. در گفت‌وگو با داریوش رحمانیان، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران و از همکاران خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، از او درباره سرنوشت این خانه پرسیدیم.