بازداشت یک روحانی دیگر در زاهدان
وب‌سایت حال‌وش که اخبار استان سیستان‌و‌بلوچستان را پوشش می‌دهد، از بازداشت مولوی بسم‌الله خوگیان، امام جماعت مسجد صدیقی در منطقه کریم‌آباد زاهدان توسط نیروهای اطلاعات سپاه خبر داد.
رسانه‌های هند گزارش دادند که وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران سفر به دهلی نو برای شرکت در یک کنفرانس با میزبانی دولت هند را به دلیل وجود دو ثانیه از گیسو بریدن زنان ایرانی در فیلم تبلیغاتی کنفرانس لغو کرده است.
روزنامه ایندین‌اکسپرس روز جمعه، ۲۸ بهمن، نوشت حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه، پس از آن از حضور در این گردهمایی خودداری کرده که هند به درخواست تهران برای حذف این دو ثانیه از ویدئو بی‌اعتنایی کرد.
دولت‌های دهلی نو و تهران هنوز به این گزارش واکنش نشان نداده‌اند.
سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی در واکنش به دیدار مقامات غربی با چهره‌های اپوزیسیون متحد ایران ضمن انتقاد از رئیس جمهور فرانسه، این چهره‌ها را «دلقک» خطاب کرد.
ناصر کنعانی روز شنبه، ۲۹ بهمن، در حساب کاربری خود در توئیتر بدون ذکر نام اعضای اپوزیسیون که هم‌اکنون در کنفرانس امنیتی مونیخ حضور دارند از آن‌ها با عنوان «چند دلقک بی‌هویت» نام برد.
این مقام وزارت خارجه همچنین خطاب به مقامات غربی نوشت که آن‌ها به دلیل نادیده گرفتن «اکثریت قریب به اتفاق ایرانیان» به «دموکراسی» اعتقاد ندارند.
نازنین بنیادی: دشمن مشترک ما جمهوری اسلامی است
نازنین بنیادی در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ به افرادی که بر سر راه درست مبارزه با جمهوری اسلامی و نظام آینده ایران، با یکدیگر اختلاف دارند، یادآوری کرد که «دشمن مشترک همه ما جمهور ی اسلامی است. ما دشمن یکدیگر نیستیم».
رضا پهلوی: بدون اتحاد، پشتیبان موثری برای مردم داخل ایران نیستیم
ناتالی امیری، خبرنگار ایرانی‌تبار در آلمان در گفت‌و‌گویی با شاهزاده رضا پهلوی، از وی درباره اهمیت اتحاد میان ایرانیان خارج از کشور برای مردم داخل ایران پرسید که آقای پهلوی در پاسخ به وی گفت اگر الان اتحاد نداشته باشیم، «به شکل موثری پشتیبان هم‌میهنان‌مان در داخل نخواهیم بود.»
وی افزود: «الان وقت اتحاد است. برای رقابت وقت خواهد بود.»
رضا پهلوی: رسالت ما انتقال پیام مردم داخل ایران به دنیا است
شاهزاده رضا پهلوی پیش از آغاز نشست مخالفان جمهوری اسلامی در کنفرانس امنیتی مونیخ، در گفت‌و با رادیو فردا گفت که هیئت ایرانی، «پیغام‌آور» مردم ایران برای جامعه جهانی است.
وی افزود که این هیئت برای «انتقال خواست» مردم ایران از جمله فعالان مدنی و زندانیان سیاسی و افرادی که تحت فشار قرار دارند و نمی‌توانند آزادانه مواضع خود را بیان کنند، در مونیخ حضور دارد.
آقای پهلوی گفته این افراد «از ما می‌خواهند که پیام‌شان را به دنیا برسانیم. این وظیفه و رسالت ما است.»
قرار است شاهزاده رضا پهلوی، مسیح علینژاد و نازنین بنیادی، به جای هیئت رسمی جمهوری اسلامی، در کنفرانس امنیتی مونیخ سخنرانی کنند.
سروش از اظهارات خود علیه گلشیفته فراهانی دفاع کرد
عبدالکریم سروش، چهره جریان موسوم به «روشنفکری دینی»، علیرغم انتقادات گسترده، از اظهارات خود علیه گلشیفته فراهانی دفاع کرد.
وی در متنی که در وب‌سایت زیتون منتشر شده، نوشته: «سرتاپا برهنه شدن و بدن عریان و شرم‌گاه خود را در مقابل چشمان جهانی به نمایش‌نهادن (حتی اگر مردی چنین کند) نه تنها کاری‌ست که افتخاری ندارد، بلکه مورد تقبیح کثیری از عقلای عالم است و لذا چنین کاری نمی‌کنند.»
وی اضافه کرده که «عمل» گلیشفته فراهانی را «تقبیح» کرده و «نه شخص» وی را.
این در حالی است که عبدالکریم سروش در یک سخنرانی ویدئویی که در اینترنت منتشر شد، از نشست روز ۲۱ بهمن هشت شخصیت مخالف جمهوری اسلامی در دانشگاه جورج واشینگتن انتقاد کرد و آنان را به «پهن کردن بساط رهبری برای ایران» متهم کرد.
او بدون نام بردن از گلشیفته فراهانی که از شرکت‌کنندگان در این نشست بود، در مورد این بازیگر سینما گفت: «یکی از آن‌ها که تا امتحان نداد و سر تا پا برهنه نشد، او را به درون خانواده هنری نپذیرفتند».
نصب سنگ بر مزار مجیدرضا رهنورد
بر اساس تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، سرانجام، سنگ قبری بر مزار مجیدرضا رهنورد، جوان معترضی که جمهوری اسلامی او را اعدام کرد، نصب شده است.
پیش از این گزارش‌های تأییدنشده حاکی از ممانعت از نصب سنگ قبر برای این جوان بود.
کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشته‌اند سنگ قبر این جوان نیز همچون خودش، «ساده و بی‌ریا است».
انتقاد لیلی پورزند از حضور مقامات و وابستگان جمهوری اسلامی در کانادا
لیلی پورزند- فرزند مهرانگیز کار و سیامک پورزند- که ساکن تورنتوست، در نشریه «تورنتو استار»، از اینکه کانادا به محلی «امن» برای مقامات و وابستگان جمهوری اسلامی تبدیل شده، انتقاد کرده است.
وی از جمله به تصویری از حضور مرتضی طلایی، فرمانده پیشین نیروی انتظامی در یک باشگاه ورزشی در تورنتو اشاره کرده و نوشته: «وقتی فهمیدم که این عکس طلایی روی تردمیل تنها در فاصله پنج دقیقه‌ای از خانه‌ام گرفته شده، خشم و نومیدی و درماندگی و ناامنی وجودم را به آتش کشید. حس کردم که هویتم به عنوان زنی پناهنده که از میهنش برای یافتن امنیت به کانادا فرار کرده دزدیده شده است.»